από την ιστοσελίδα http://demo4punto0.net/en/node/16
Τα μέλη του Κοινοβουλίου αντιπροσωπεύουν τη λαϊκή κυριαρχία, αλλά η κυριαρχία ανήκει στους ανθρώπους. (Αρθ. 1.2 Ισπανικό Σύνταγμα)
Εμείς, ως πολίτες, θέλουμε να συμμετέχουμε άμεσα σε εκείνες τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων που μας αφορούν, δεδομένου ότι τώρα ξέρουμε ότι αυτό είναι τεχνικά δυνατό, μέσω του Διαδικτύου.
Τον Ιούνιο του 2010, ο Juan Moreno Yague, δικηγόρος από τη Σεβίλλη, συνέταξε μια διοικητική δήλωση ζητώντας από το Κογκρέσο να του επιτρέψει να συμμετέχει στη διαδικασία ψηφοφορίας σε ανοικτή σύνδεση, από το σπίτι.
Θεωρώντας ότι ο πληθυσμός με δικαίωμα ψήφου σύμφωνα με την ηλικία στην Ισπανία των 35.000.000 αντιπροσωπεύεται από 350 έδρες, σ’ αυτή η δήλωση προτείνεται ότι είναι δυνατό να ληφθεί μια μικρή μερίδα αντιπροσώπευσης από κάθε μια από αυτές. Δηλαδή, 1/35.000.000 (η δική μας μερίδα κυριαρχίας) κάθε φορά που επιλέγουμε να έχουμε πρόσβαση μέσω Διαδικτύου στο Κογκρέσο.
Αφού όλα τα μέλη μαζί αντιπροσωπεύουν τη λαϊκή κυριαρχία, ένα μέρος της θα αφαιρούταν, δηλαδή, το αντίστοιχο μερίδιο της κυριαρχίας με δεδομένο το ποσό των ανθρώπων που χρησιμοποιούν το δικαίωμά τους να ψηφίζουν. Επομένως, η συμμετοχή μας θα ήταν ανάλογη και δίκαιη. Τεχνικά, αυτό απλά σημαίνει περίπου 9 δεκαδικά ψηφία στο διάγραμμα ψηφοφορίας.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι οποτεδήποτε ψηφίζουν on-line εκατό 100.000 πολίτες, 1 έδρα του Κογκρέσου επιστρέφει στους ανθρώπους. Εάν το πράξουν 1.000.000 πολίτες, 10 έδρες επιστρέφουν.
Απλά. Δημοκρατία σε άμεσο και πραγματικό χρόνο. Όποτε ενδιαφέρομαι, χρησιμοποιώ το δικαίωμά μου της Ψήφου, και εάν όχι, επιτρέπω στα μέλη να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό μας δίνει τουλάχιστον τη δυνατότητα άσκησης βέτο και την ικανότητα της διαρκούς επίβλεψης. Είναι δεδομένο ότι, ο έλεγχος των ανθρώπων στις αποφάσεις που λαμβάνονται από το Κοινοβούλιο αυξάνεται. Προϋπολογισμοί, περικοπές ευημερίας, τα πιο αμφισβητούμενα πολιτικά μέτρα και εκείνα με μια μεγαλύτερη σημασία, θα μπορούσαν να αποφασιστούν από εκείνους που επηρεάζονται περισσότερο από αυτά, τους πολίτες, που αναγκάζουν τους βουλευτές να εκλάβουν σοβαρότερα την εργασία τους, εφ’ όσον εκείνοι πλέον θα γνωρίζουν ότι όλοι τους επιτηρούμε ως φορολογούμενοι παρατηρητές. Εν ολίγοις, αυτό το νέο είδος δημοκρατίας, Δημοκρατία σε Πραγματικό Χρόνο, θα έσβηνε την τρέχουσα «λευκή επιταγή» που οι αντιπρόσωποί μας σε αυτήν την εκλογικά βασισμένη δημοκρατία κατέχουν στην πραγματικότητα.